Zapraszam do modlitwy na pierwszy piątek lutego i marca. Tym razem zachęcam byśmy kontemplowali pragnienia Serca Jezusa. Wsłuchajmy się w to Serce, uczmy się, co dla Niego jest ważne, najważniejsze, by upodabniać do Niego nasze własne serca; by wybierać to, co Jezus by wybrał, by coraz bardziej myśleć, mówić i działać jak On.
Pomocą w tej drodze niech będą fragmenty z Konstytucji Zgromadzenia z 1982 roku. Oczywiście Konstytucje są dla sióstr, one obowiązują nas, ale też są nośnikiem duchowości w którą wy, nasi świeccy przyjaciele, wchodzicie i chcecie nią żyć. Dlatego przyjmijcie te słowa jako zaproszenie także dla Was.
Konstytucje rzucają pewne światło jak czytać rzeczywistość i Słowo Boże. Dlatego pokazują nam klimat modlitwy i niejako jej metodę (patrzenie przez pryzmat Serca Jezusa) a treścią modlitwy niech będzie Wasze życie i Słowo Boże, czy to z dnia, podawane nam przez Kościół, czy tez Słowo przez Was wybrane.
Kościół posyła nas
byśmy głosiły miłość Serca Jezusa.
W Nim jest źródło wzrostu osoby
i droga do pojednania między nami.
Tak wierzymy i to pragniemy głosić.
Święta Magdalena Zofia
wyraziła to przekonanie podejmując posługę wychowania, zwłaszcza młodzieży.
Wierne Jej natchnieniu i jak Ona otwarte na nowe okoliczności, przyswajamy sobie Jej pragnienie,
by każdy człowiek otworzył się
na prawdę, miłość i wolność,
odkrył sens życia i oddał się drugim,
wniósł swój twórczy wkład
w proces przemiany świata,
mógł spotkać się z miłością Jezusa
i podjął działania płynące z żywej wiary.
Patrząc na Jezusa
uczymy się z jego czynów i postaw,
jak we wszystkich naszych kontaktach
dawać świadectwo, że Jego miłość wyzwala.
Do drugiego człowieka
jako do istoty niepowtarzalnej
podchodzić będziemy z wiarą,
z szacunkiem, prostotą i serdecznością,
z pokorą, która pogłębia w nas
zdolność przyjmowania, i zawsze z nadzieją,
bo pewne jesteśmy mocy Boga,
który działa w każdej z nas.
Duch tego Zgromadzenia
jest zasadniczo ugruntowany
na modlitwie i życiu wewnętrznym,
albowiem nie można godnie uczcić
Boskiego Serca Jezusa,
jak tylko usiłując zgłębiać
Jego usposobienia wewnętrzne,
by się z Nim zjednoczyć i do Niego upodobnić.
Jezus wzywa nas do osobistego z Nim spotkania.
Pragnie nas zapoznać
z uczuciami i upodobaniami swego Serca
W Ewangelii, poprzez Jego słowa
i postawy, stosunek do ludzi,
sposób nawiązywania kontaktu z przyrodą
i z wszystkimi rzeczami, odkrywamy Jego Serce
całkowicie wydane Ojcu i ludziom.
Na modlitwie przychodzimy do Niego
z tym wszystkim, co składa się na nasze życie,
z cierpieniami i nadziejami ludzkości.
Uczymy się pozostawać przed Nim
w milczeniu i ubóstwie serca,
uwielbiać i przebywać z Nim
w postawie miłości i wdzięczności.
Postawa kontemplacji ogarnia całą naszą istotę,
pomaga żyć w stałym zjednoczeniu z Chrystusem, gdy kontaktujemy się z ludźmi
w naszych pracach i w działalności apostolskiej.
Płynie z niej siła nawrócenia i przemiany
potrzebne do wypełnienia posłannictwa.
Jak Maryja przyjęła Słowo Boże dała Je światu,
tak i my przyjmujemy życie Jezusa
i razem z nim oddajemy siebie,
aby wszyscy życie mieli.
Modlitwa, spojrzenie kontemplacyjne na świat,
zjednoczenie z Chrystusem w codzienności,
przyczyniają się do wzrostu
naszego życia wewnętrznego.
W ten sposób staramy się w każdej okoliczności
przynosić chwałę Serca Jezusa.
