Rozpoczęliśmy nasze spotkanie mszą św. w kaplicy sióstr, pod przewodnictwem ks. Przemysława Krajewskiego z Gniezna. Słowa z ewangelii św. Mateusza – Jezus każe nam iść za sobą – to jakby motto rekolekcji, połączone z wizerunkiem Maryi adorującej Hostię z Jezusem (ikona napisana przez jedną z rekolektantek). Przez cały czas naszych spotkań podkreślaliśmy rolę Matki Bożej jako nauczycielki umiłowania Jezusa Eucharystycznego.
Bazując na Konstytucji Zgromadzenia SC s. Renata przedstawiła najważniejsze sformułowania dotyczące pogłębiania życia duchowością serca Jezusa: par. 5 (konstytucja z r. 1982)… Eucharystia sprawia, że wnikamy w tajemnicę otwartego boku Jezusa…. Wprowadza nas w Jezusowy dar z siebie złożony Ojcu za życie świata i gromadzi nas w jedno Ciało.
W encyklice Jana Pawła II Ecclesia de Eucharistia Maryja jest przedstawiona jako Niewiasta Eucharystii w całym swoim życiu, jest dla nas niedoścignionym wzorcem miłości i natchnienia podczas każdej naszej Komunii eucharystycznej, dzień po dniu przygotowuje się do wydarzeń Kalwarii. My możemy doświadczyć Jezusa podczas każdej mszy, spotkać się z żywym Synem Bożym. Jezus mówi o pragnieniu swego serca… Tak bardzo pragnąłem zjeść z wami tę paschę.
Sobotę poświęciliśmy na omówienie Eucharystii w naszej duchowości i jaki jest nasz udział w ofierze Jezusa. Nasze życie jest włączone w życie Boga, życie w modlitwie i zjednoczeniu z Bogiem motywuje nasze działania od momentu przyjęcia chrztu św. znajdujemy się w szkole słuchania i kochania Jezusa. Cały świat przez modlitwę powszechną i adorację żyje siłą Serca Jezusa – chrzest i eucharystia to woda i krew: symbole otwarcia przez cierpienie. Jezus spełnia wolę Ojca, przyjmuje pragnienie Ojca za swoje, my jesteśmy w to włączeni z całym naszym życiem, uwielbieniem i cierpieniem, radością i chorobą. To, co nas męczy ofiarujemy Panu.
W modlitwie po przyjęciu komunii św. mówimy: Uczyń nas wieczystym darem dla siebie. W ten sposób oddajemy całego siebie. W modlitwie prosimy, abyśmy mogli być ofiarowani. Eucharystia jest drogą do zjednoczenia – otrzymujemy krew i ciało Jezusa. Poprzez wspólnotę jesteśmy gotowi do działania, przyjęcia dobrej nowiny.
Oprócz konferencji i medytacji uczestniczymy w adoracji Najświętszego Sakramentu i otrzymujemy indywidualne błogosławieństwo na zakończenie uwielbienia.
Szczególnie serdecznie przebiegło podziękowanie siostrze Renacie za prowadzenie przez nią Rodziny SC od powstania 8 lat temu w Pobiedziskach, przyjazdy do Poznania aż po te rekolekcje, siostra będzie teraz w Tarnowie, nie kończąc opieki duchowej nad nami. Wspaniały bukiet białych róż i kosz rozmaitości oraz zamówiona msza św. w intencji s. Reni wywołały wzruszenie wszystkich. Można powiedzieć, że zamiast tortu siostra ofiarowała nam niesamowite spotkanie muzyczne z Karoliną Cichą, która pokazała ogromnie emocjonalny koncert, wciągając nas we wspólny śpiew aż drżały szyby…
Na podstawie Ewangelii św. Jana 6,1-15 o cudownym rozmnożeniu chleba siostra podkreśliła znaczenie gestu łamania się chlebem jako możliwości przyjęcia przez wszystkich ciała Jezusa – chrześcijańska nadzieja nakłania nas do wysiłku, aby uczynić z naszego świata otwarty stół, gdzie dzieli się chlebem i słowem, wzajemne umywanie nóg sprawia, że możemy się spotkać i pomagać i budować relacje zaufania i komunii. Mamy wytrwać w miłości, aby radość nasza była pełna (dokumenty Kapituły Generalnej 1994 r.). Trzeba wyjść na zewnątrz w świat pogrążony w chaosie jako ambasador nadziei, bo Eucharystia czyni z nas w konkretnej rzeczywistości świadków nadziei.
Podsumowaliśmy nasze rozważania podczas dzielenia, te rekolekcje bardzo nas poruszyły, wskazały sposoby przeżywania Eucharystii, jej tajemnice i duchowy wymiar.
Po raz trzeci składaliśmy Przymierze, rozmawialiśmy o związanych z tym zobowiązaniach i uzyskanych owocach rocznego życia.
Był także akcent historyczny – Ewa zaproponowała spacer śladami powstańców warszawskich: ulica Długa, plac Krasińskich, kościół garnizonowy Wojska Polskiego, pomnik powstańców, Archikatedra, a w drodze powrotnej kawa i lody w kawiarni ‘’Pożegnanie z Afryką”.
Oprawę fotograficzną przygotowała Agnieszka, grupa chętnych umyła okna, siostry jak zwykle nakarmiły nas smakołykami. A następne rekolekcje będą już w maju 2024 w Tarnowie.
Do zobaczenia, Krysia.
