Gdy Paweł przybył do Antiochii Pizydyjskiej, przemówił w synagodze: «Bracia, synowie rodu Abrahama, i ci spośród was, którzy się boją Boga! Nam została przekazana nauka o tym zbawieniu, bo mieszkańcy Jeruzalem i ich zwierzchnicy nie uznali Jezusa, a potępiając Go, wypełnili głosy Proroków, odczytywane co szabat. Chociaż nie znaleźli w Nim żadnej winy zasługującej na śmierć, zażądali od Piłata, aby Go stracił. Gdy wykonali wszystko, co było o Nim napisane, zdjęli Go z krzyża i złożyli w grobie. Ale Bóg wskrzesił Go z martwych, a On ukazywał się przez wiele dni tym, którzy z Nim razem poszli z Galilei do Jeruzalem, a teraz dają świadectwo o Nim przed ludem. My właśnie głosimy wam Dobrą Nowinę o obietnicy danej ojcom: że Bóg spełnił ją wobec nas jako ich dzieci, wskrzesiwszy Jezusa. Tak też jest napisane w psalmie drugim: „Ty jesteś moim Synem, Ja Ciebie dziś zrodziłem”».Dz13,26-33
Jezus powiedział do swoich uczniów: Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie! W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem. Znacie drogę, dokąd Ja idę». Odezwał się do Niego Tomasz: «Panie, nie wiemy, dokąd idziesz. Jak więc możemy znać drogę?» Odpowiedział mu Jezus: «Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie».J14,1-6
Modlitwa przygotowawcza o czystość intencji: aby wszystkie moje zamiary, decyzje, pragnienia były skierowane ku chwale i służbie Bożego Majestatu.
Wyobraź sobie, jak idziesz po śladach Jezusa. Jeśli masz możliwość, stań za Jego figurą, poczuj, że jesteś za Nim, tuż za Nim, że On idzie pierwszy, a Ty za Nim.
Poproś o owoc medytacji: Aby sam Jezus Chrystus uczył Cię wdzięczności.
My, Rodzina Sacre Cœur, idziemy za Jezusem – oddajemy się Jego Sercu, uczymy się upodobań Jego Serca, aby się do Niego upodobnić i w tym upodobnieniu dawać Jego przez nas drugiemu człowiekowi. Łaska Jezusa – naszego Pana – uzdalnia nas do tego oddania Jemu i oddawania siebie innym.
Jak to się dzieje? Należymy do Chrystusa jako Ci, którzy uwierzyli Jego Słowu: Ja Jestem droga i prawdą i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze Mnie.
On – Jezus Chrystus – jest naszym dziedzictwem. Zostaliśmy dani przez Ojca Jezusowi w dziedzictwo, jak mówi Psalm 2 o Jezusie: On rzekł do Mnie: „Ty jesteś moim Synem, Ja dzisiaj zrodziłem Ciebie.” I o nas: Żądaj, a dam Ci w posiadanie narody. To potwierdza święty Paweł w Dziejach Apostolskich: My właśnie głosimy Wam Dobrą Nowinę o obietnicy danej Ojcom: że Bóg spełnił ją wobec nas jako ich dzieci, wskrzesiwszy Jezusa. Tak też jest napisane w psalmie drugim: „Ty jesteś moim Synem, Ja Ciebie dziś zrodziłem.”
Jestem dziedziczką Boga Ojca przez Jego Syna Jezusa Chrystusa.
Co dziedziczę? W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. – Dziedziczę miejsce, które w domu Ojca przygotował mi Jezus przez Jego śmierć i zmartwychwstanie, gdzie będę z Nim, a On ze mną.
Wiem, dokąd idę, a więc znam drogę. Przyjdę tam, do mojego dziedzictwa drogą Jezusa, po Jego śladach.
Dojdę tam w Jego prawdzie, tylko On jest miarą wszystkiego.
Dojdę, żyjąc w Nim, nie szukam życia poza Nim.
Jaka to duma, jaki zaszczyt – być dziedzicem Boga, dziedziczyć Jego Królestwo. Rodzi się w sercu, by wołać za psalmistą: Służcie Panu z bojaźnią, z drżeniem całujcie Mu stopy.
Modlitwa końcowa:
Panie Jezu, całuję Twoje stopy z wdzięcznością, że uczyniłeś mnie dziedzicem Twojego Królestwa przez Twoją Ofiarę, którą przeprowadziłeś mnie do Swojego Dziedzictwa, do Swojej Własności, do Siebie.
Przygotowała Ewa M. Kubel
