Gdy Jezus przechodził, ruszyli za Nim dwaj niewidomi, którzy wołali głośno: «Ulituj się nad nami, Synu Dawida!» Gdy wszedł do domu, niewidomi przystąpili do Niego, a Jezus ich zapytał: «Wierzycie, że mogę to uczynić?» Oni odpowiedzieli Mu: «Tak, Panie!»
Wtedy dotknął ich oczu, mówiąc: «Według wiary waszej niech wam się stanie». I otworzyły się ich oczy, a Jezus surowo im przykazał: «Uważajcie, niech się nikt o tym nie dowie!» Oni jednak, skoro tylko wyszli, roznieśli wieść o Nim po całej tamtejszej okolicy. (Mt 9, 27-31)
Modlitwa przygotowawcza o czystość intencji: aby wszystkie moje zamiary, decyzje, pragnienia, były skierowane ku chwale i służbie Bożego Majestatu.
Wyobraź sobie opisaną scenę. Podążaj za Panem Jezusem razem z niewidomymi. Prośba o serce pełne wiary i ufające Panu Jezusowi.
1. Gdy Jezus przechodził, ruszyli za Nim dwaj niewidomi, którzy wołali głośno: «Ulituj się nad nami, Synu Dawida!»
W życiu każdego z nas zdarzają się tak trudne sytuacje, że nie widzi się z nich wyjścia. Właśnie wtedy przechodzi Jezus. Jak go zobaczyć będąc niewidomym? Ufność i wiara otwiera nasze serca i wtedy ruszymy za Nim z nadzieją na uzdrowienie. Jezus przechodząc przez naszą codzienność porusza też serca innych ludzi. Jeśli pozwolimy to oni pomogą nam dojść do Pana, który przekazuje życie w każdym miejscu i w każdym czasie.
Czy moje serce czuwa, poszukuje i wypatruje Boga w trudnych momentach życia? Jestem gotowa na przyjęcie pomocy duchowej?
2. Wierzycie, że mogę to uczynić?
Pan Jezus pyta, czy wierzymy w to, że on może ulitować się nad nami. Pyta czy wierzymy w Jego Miłość i miłosierdzie, czy tego pragniemy. Często prosimy Pana Jezusa o wiele, gdy jesteśmy bezradni, odczuwamy niepokój, martwimy się. Pewnie i w tej chwili możemy wymienić czego potrzebujemy dla, siebie, rodziny, przyjaciół, kraju i świata. On zna wszystkie nasze troski. Nie zatrzymuje nas na tym co zewnętrzne, ale prowadzi głębiej, abyśmy poznali Miłość Boga.
Co jest na pierwszym miejscu: wiara w miłość Boga, ufność, czy moje ludzkie “głody”? Czy wierzę, że może ulitować się nade mną, nad nami? Jak odpowiem na pytanie Jezusa, czy “wierzycie, że mogę to uczynić”?
3. Oni odpowiedzieli Mu: Tak, Panie! Wtedy dotknął ich oczu, mówiąc: «Według wiary waszej niech wam się stanie». I otworzyły się ich oczy… »
Pan Jezus zachęcił idących za Nim niewidomych do wejścia w swoje serca. Tam znaleźli odpowiedź na Jego pytanie o ich wiarę. “Tak, Panie” to zaproszenie Boga i zgoda na Jego działanie w moim życiu. On dotyka chorych miejsc i je uzdrawia. Nie pragnie tego co zewnętrzne, ale daje moc życia, które uzdrawia nas od wewnątrz. Ważne jest na kim lub na czym zatrzymuje się nasz wzrok, gdy możemy już widzieć.
Czy szukamy Jezusa, który ulitował się nad nami? A może chcemy pozostać z Nim jedynie w chwilach entuzjazmu po uzdrowieniu, otrzymaniu łask? Czy jesteśmy gotowi być wierni również wtedy, gdy będziemy wystawiani na próbę przez trudne słowa, doświadczenia?
Przypomnijmy sobie dary, które otrzymujemy od Boga. Stańmy przed Panem Jezusem w postawie wdzięczności, uwielbienia w przedłużonej modlitwie serca.
Przygotowała Barbara Woźniak
